[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Laboratorium WIĘZI | Laboratorium.wiez.pl
Franciszek
wPolsce
CO POWIEDZIAŁ PAPIEŻ PODCZAS
ŚWIATOWYCHDNI MŁODZIEŻY
Przemówienia papieża Franciszka.
Źródło:Serwis www.pope2016.com.
Zdjęcie na okładce: Mazur/episkopat.pl.
Opracowanie: Laboratorium WIĘZI.
Laboratorium.wiez.pl!2Spis treściTożsamość, wolna od manii wyższości, jest niezbędna .....................................4Postrzegać Ewangelię bardziej konsekwentnie................................................... 8Nie odrzucajcie ręcznika przed walką .................................................................13Stawką jest nasza wiarygodność.......................................................................... 20Bądźcieżyjącymipisarzami Ewangelii ...............................................................24Przyszliśmy,
aby zostawićślad....................................................................................................29Nie zniechęcajcie się, głoście nadzieję z uśmiechem! ......................................36!3WAWEL, KRAKÓW, 27 LIPCA 2016 R.Tożsamość, wolna od maniiwyższości, jest niezbędnaPotrzebna jest gotowość przyjęcia ludzi uciekających od wojen
i głodu; solidarność z osobami pozbawionymi prawpodstawowych, w tym do swobodnego i bezpiecznegowyznawania swojej wiary – mówił Franciszek na Wawelu.Panie Prezydencie,
Czcigodni przedstawiciele władz,
Szanowni Członkowie Korpusu Dyplomatycznego, Wasze Magnificencje,
Szanowni Państwo,Pozdrawiam z szacunkiem Pana Prezydenta i dziękuję mu za wielkoduszneprzyjęcie oraz uprzejme słowa. Z radością pozdrawiam dostojnych członkówRządu i Parlamentu, Rektorów wyższych uczelni, przedstawicieli władzregionalnych i miejskich, a także członków Korpusu Dyplomatycznego orazinnych obecnych przedstawicieli władz.Po raz pierwszy odwiedzam EuropęŚrodkowo-Wschodniąi cieszę się,żerozpoczynam od Polski, której synem był niezapomnianyśw.Jan Paweł II,inicjator i promotorŚwiatowychDni Młodzieży. Lubił on mówić o Europie,żeoddycha ona swoimi dwoma płucami: marzenie o nowym europejskimhumanizmie ożywione jest twórczym i harmonijnym oddechem tych dwóchpłuc oraz wspólną kulturą, która znajduje w chrześcijaństwie swojenajsolidniejsze korzenie.Cechą charakterystyczną narodu polskiego jest pamięć. Zawsze byłem podwrażeniemżywegozmysłu historycznego papieża Jana Pawła II. Gdy mówił o!4narodach, wychodził od ich dziejów, aby podkreślić ich skarby humanizmu iduchowości.Świadomośćtożsamości, wolna od manii wyższości, jestniezbędna dla zorganizowania wspólnoty narodowej na podstawie jejdziedzictwa humanistycznego, społecznego, politycznego, ekonomicznego ireligijnego, aby inspirować społeczeństwo i kulturę, zachowując je wiernymiwobec tradycji, a jednocześnie otwartymi na odnowienie i na przyszłość. Wtej perspektywie niedawno obchodziliście 1050. rocznicę Chrztu Polski. Byłoto z pewnością ważne wydarzenie jedności narodowej, które potwierdziło,żezgoda, pomimo różnorodności poglądów, jest pewną drogą do osiągnięciadobra wspólnego całego narodu polskiego.Także owocna współpraca na płaszczyźnie międzynarodowej i wzajemnyszacunek dojrzewają poprzezświadomośći poszanowanie tożsamościwłasnej oraz innych. Dialog nie jest możliwy, jeśli każdy nie wychodzi odswojej tożsamości. W codziennymżyciukażdej osoby, podobnie jak każdegospołeczeństwa istnieją jednak dwa rodzaje pamięci: dobra i zła, pozytywna inegatywna. Dobrą pamięcią jest ta, którą Biblia ukazuje nam w Magnificat,kantyku Maryi uwielbiającej Pana i Jego zbawcze dzieło. Pamięciąnegatywną, jest natomiast ta, która spojrzenie umysłu i serca obsesyjniekoncentruje na złu, zwłaszcza popełnionym przez innych.Spoglądając na wasze najnowsze dzieje dziękuję Bogu,żepotrafiliściesprawić, by przeważyła dobra pamięć: na przykład, obchodząc 50-leciewzajemnie ofiarowanego i przyjętego przebaczenia pomiędzy episkopatamipolskim i niemieckim po drugiej wojnieświatowej.Inicjatywa, którapoczątkowo angażowała wspólnoty kościelne, zapoczątkowałanieodwracalny proces społeczny, polityczny, kulturowy i religijny,zmieniając historię stosunków między oboma narodami. Przy tej okazjiprzypomnijmy także deklarację wspólną między Kościołem katolickim wPolsce a Kościołem prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego: jest to akt,który rozpoczął proces zbliżenia i braterstwa nie tylko między dwomaKościołami, ale również pomiędzy dwoma narodami.!5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]