[ Pobierz całość w formacie PDF ]
, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
Utwór opracowany został w ramach projektu
przez
FRYDERYK HEBBEL
Judyta
ę
ł.
:
• Holofernes, hetman Nebukadnezara¹, władcy Asyrii.
• Achijor, wódz Moabitów.
• Trzej porucznicy Holofernesa.
• Arcykapłan asyryjski.
• Żołnierz.
• Goniec Nabukadnezara.
• Poseł z Libii.
• Poseł z Mezopotamii.
• Podkomorzy Holofernesa.
• Drabant.
• Judyta, młoda wdowa, z Betulii.
• Mirza, jej stara sługa.
• Eaim.
• Samaja, mieszczanin betulijski.
• Jozua, mieszczanin betulijski.
• Hozea, mieszczanin betulijski.
• Ammon, mieszczanin betulijski.
• Ben, mieszczanin betulijski.
• Assad, mieszczanin betulijski.
• Daniel, brat Assada, niemy i ślepy.
• Delia, żona Samai.
• Najstarszy z ludu w Betulii.
• Kapłan betulijski.
¹
uada
a.
aud
— król Babilonii w latach – p.n.e.
• Drużyna Libii i Mezopotamii, Moabitów i Ammonitów.
• Wojownicy asyryjscy i kapłani Betulii.
t a tu d at ty
a a
Judyta
AKT I
a a a t at ta a a
ty ud y aya a y a da at tu
y tay tat atu uya
da a uya yaa aat
²
u
d yaaa
Który tam bóg obiatę³ pożarł wczoraj rano?
ł
Myśmy ciągnęli losem, panie, jak kazano,
I los padł na Baala⁴.
To on dziś nie głodny!
Niech dziś ma inny bóg udział w obiacie:
Ten, co go wszyscy niby znacie — a nie znacie;
Taki to u mnie czci największej godny!
ł
Będzie, jak każesz.
ya ata
Drabant, tu!
Hetmanie!
Kto z wojska krzywdy doznał w pochodzie
I chce wnieść skargę przeciw swemu wojewodzie⁵,
Niechaj tu stanie.
ł
ytu
Ja skarżę.
O co?
ł
W ostatniej potrzebie⁶,
Przy szturmie zamku zdobyłem dla siebie
Dziewicę lubą, a tak śliczną ciałem,
Dziwną, że kiedy spojrzała, truchlałem;
A jednak ona spoglądała mile…
Była w namiocie. Wyszedłem na chwilę,
²
daat
(daw.) — żołnierz straży przybocznej.
³
ata
(daw.) — ofiara z płodów rolnych bądź zwierząt.
⁴
aa
a.
a
— bóstwo pogańskie, często wspominane w
.
⁵
da
— tu: dowódca.
⁶
ta
(daw.) — bitwa.
Judyta
A snadź⁷ i innych tknęła jej uroda:
Bo po mnie zaraz wszedł sam wojewoda,
Uporną przebił, i umarła z rany.
Sąd
Więc wojewoda będzie śmiercią ukarany!
Lecz oskarżyciel także śmierć poniesie
d aat
:
Wziąć go!
ł
I ty mnie zabić chcesz, Holofernesie?
Tak, bo twe wystąpienie jest nazbyt zuchwałem.
Ja, by was wypróbować, zlecenie wydałem,
A gdybym czerni⁸ podobnej tobie
Dał prawo skarżyć starszych w ich własnej osobie,
To ich skargom i na mnie nie byłoby końca;
A gdzieżby dla mnie wtedy znalazł się obrońca?
Jam dawno zważał, że wy szemrzecie!…
ł
Jam tę dziewicę dla ciebie chował.
Gdy żebrak znajdzie koronę, to przecie
Sam jej nie włoży — chyba zwariował⁹ —
Lecz ją odnosi królowi,
Wiedząc, że ona własność królewską stanowi;
I pan mu za to nie dziękuje srodze.
Jednak twą dobrą chęć ja nagrodzę:
Dziś jam łaskawy w niezwykłej mierze.
Idź, upij się mym winem, nim cię śmierć zabierze!
aa uaa a
.
Konia mojego okiełznać!
Gotowy.
Czym już kazał?
Nie, ale mnie przyszło do głowy
Że każesz, wielki hetmanie.
Kto jesteś ty, co śmiesz mnie odgadywać,
Myśli mi moje z pod czoła wyrywać?
Takie natrętne gniewa mnie postępowanie.
Myśl moja, to raz; a wasz czyn, to dwa;
I nie na odwrót! Pomnij!
⁷
ad
(daw.) — widocznie.
⁸
(pogardl.) — tłum, motłoch.
⁹
aa
— dla rytmu należy czytać na sylaby.
Judyta
[ Pobierz całość w formacie PDF ]